Vectibix

Pacijenti sa ranije poznatim teškim ili životno ugrožavajućim reakcijama preosetljivosti na aktivnu supstancu ili bilo koju od pomoćnih supstanci (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Pacijenti sa intersticijalnim pneumonitisom ili pulmonalnom fibrozom (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Kombinacija leka Vectibix sa hemioterapijom koja sadrži oksaliplatin je kontraindikovana kod pacijenata sa mCRC sa mutiranim RAS genom i kod pacijenata kod kojih mCRC RAS status nije poznat (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Dermatološke reakcije i toksičnost mekih tkiva

Dermatološke reakcije, kao farmakološki efekti koji su primećeni kod inhibitora receptora epidermalnog faktora rasta (EGFR), primećene su i kod skoro svih pacijenata (oko 90%) lečenih lekom Vectibix. Teške (NCI-CTC 3. stepena) reakcije na koži primećene su kod 34%, a životno ugrožavajuće (NCI-CTC 4. stepena) reakcije na koži kod < 1% pacijenata koji su lečeni lekom Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom (n = 1536) (videti odeljak posvećen neželjennim dejstvima). Ukoliko pacijent razvije dermatološke reakcije 3. stepena (CTCAE v 4.0) ili višeg stepena, ili reakcijama koje izazivaju netoleranciju, preporučuje se sledeće prilagođavanje doza:

ˡ Stepen 3 ili veći se definiše kao težak ili životno ugrožavajući.

U kliničkim studijama su nakon razvoja teških dermatoloških reakcija (uključujući stomatitis) prijavljene komplikovane infekcije kao što je sepsa i nekrotizirajući fasciitis, koje su u retkim slučajevima imale fatalan ishod, kao i lokalni apscesi koji su zahtevali inciziju ili drenažu. Pacijente koji su imali teške dermatološke reakcije ili toksičnost mekih tkiva, ili kod kojih je došlo do pogoršanja reakcija tokom primene leka Vectibix, treba pratiti zbog moguće pojave zapaljenja ili infekcija (uključujući celulitis i nekrotizirajući fasciitis), i ukoliko se pojave, odmah započeti sa odgovarajućom terapijom. Životno ugrožavajuće i fatalne komplikacije infekcija uključujući nekrotizirajući fasciitis i sepsu primećeni su kod pacijenata lečenih lekom Vectibix. Tokom postmarketinškog praćenja su prijavljeni retki slučajevi Stevens-Johnsonov-og sindroma i toksične epidermalne nekrolize kod pacijenata koji su primaliVectibix. Terapiju lekom Vectibix treba prekinuti ili obustaviti u slučaju dermatološke toksičnosti ili toksičnosti mekih tkiva udruženih sa teškim ili životno ugrožavajućim komplikacijama zapaljenja ili infekcija.

Lečenje dermatoloških reakcija zavisi od njihove težine i može da podrazumeva primenu hidrantne kreme, kreme sa zaštitnim faktorom (SPF>15 UVA i UVB), i topikalne steroide (ne jače od 1% hidrokortizona) koji se nanose na zahvaćenu oblast i/ili primena oralnih antibiotika. Preporučuje se takođe da pacijenti koji imaju osip/dermatološke toksične efekte, koriste zaštitne kreme i da nose šešire kako bi ograničili izloženost suncu, jer izloženost sunčevoj svetlosti može dovesti do egzacerbacije kožnih reakcija.

Proaktivno lečenje kože podrazumeva primenu hidrantne kreme, kreme sa zaštitnim faktorom (SPF>15 UVA i UVB), i topikalne steroide (ne jače od 1% hidrokortizona) i primena oralnih antibiotika (npr. doksiciklin) može biti korisno u kontroli dermatoloških reakcija. Pacijentima se savetuje da nanose hidrantnu kremu ili kremu sa zaštitnim faktorom na lice, šake, stopala, vrat, leđa i grudi svakog jutra tokom trajanja lečenja i da nanose topikalne steroide na lice, šake, stopala, vrat, leđa i grudi svake večeri tokom trajanja lečenja.

Komplikacije na plućima

Pacijenti sa ranijim ili postojećim intersticijalnim pneumonitisom ili pulmonalnom fibrozom su isključeni iz kliničkih studija. Primećeni su kako fatalni tako i nefatalni slučajevi intersticijalne bolesti pluća (ILD) uglavnom među japanskom populacijom. U slučaju akutne pojave ili pogoršanja plućnih simptoma, lečenje lekom Vectibix treba prekinuti i odmah ispitati uzroke ovh simptoma. Ukoliko se dijagnostikuje ILD, treba trajno prekinuti sa primenom leka Vectibix i sprovesti odgovarajuće lečenje. Kod pacijenata sa ranije dijagnostikovanim intersticijalnim pneumonitisom ili pulmonalnom fibrozom, mora se pažljivo razmotriti odnos koristi terapije sa panitumumabom naspram rizika od komplikacija na plućima.

Poremećaj elektrolita

Kod nekih pacijenata je primećeno progresivno opadanje nivoa magnezijuma u serumu koje može dovesti do teške hipomagnezijemije (4. stepena). Pacijente treba periodično pratiti zbog moguće hipomagnezijemije i udružene hipokalcemije pre započinjanja Vectibix terapije, i povremeno nakon toga i do 8 nedelja nakon završetka terapije (videti odeljak posvećen mogućim nrželjenim reakcijama na lek). Preporučuje se nadoknada magnezijuma, po potrebi.

Primećeni su i drugi poremećaji elektrolita, uključujući hipokalijemiju. Praćenje kao i nadoknada ovih elektrolita se preporučuje po potrebi.

Reakcije povezane sa primenom infuzije

U kliničkim studijama (n=2588) koje su proučavale monoterapiju i kombinovanu terapiju mCRC, reakcije povezane sa primenom infuzije (koje se javljaju 24 sata nakon primene infuzije) su prijavljene kod oko 4% pacijenata koji su primali Vectibix, od koji su kod <1% pacijenata ove reakcije bile teške (NCI-CTC stepen 3 i stepen 4).

U postmarketinškom periodu prijavljene su teške reakcije povezane sa primenom infuzije, uključujući i retke postmarketinške izveštaje slučajeva sa fatalnim ishodom. Ukoliko dođe do pojave teških ili životno ugrožavajućih neželjenih reakcija tokom ili u bilo kom trenutku primene infuzije, kao što je bronhospazam, angioedem, hipotenzija, potreba za parenteralnom terapijom ili anafilaksa, treba odmah trajno prekinuti sa primenom Vectibix terapije (videti odeljke posvećene kontraindikacijama i mogućim neželjenim reakcijama na lek).

Kod pacijenata kod kojih se jave blage ili umerene (CTCAE v 4.0 gradusa 1 i 2) reakcije povezane sa primenom infuzije, savetuje se smanjenje brzine tokom primene infuzije. Preporučuje se da se i kod narednih primena održava ova smanjena brzina infuzije.

Prijavljene su reakcije preosetljivosti koje se javljaju i nakon 24 sata od primene infuzije, uključujući i jedan slučaj angioedema sa fatalnim ishodom koji se javio više od 24 sata nakon primene infuzije.

Treba upozoriti pacijente da postoji mogućnost kasnijeg razvoja reakcija i uputiti ih da se u slučaju pojave simptoma reakcija preosetljivosti odmah jave lekaru.

Akutno oštećenje bubrega

Kod pacijenata kod kojih se razvila teška dijareja i dehidratacija primećeno je akutno oštećenje bubrega. Pacijentima kod kojih se javi teška dijareja savetuje se da se hitno konsultuju sa lekarom.

Vectibix u kombinaciji sa irinotekanom, bolus 5-fluorouracilom i leukovorinom (IFL) režimom hemioterapije

Pacijenti koji primaju Vectibix u kombinaciji sa IFL režimom [bolus 5-fluorouracil (500 mg/m²), leukovorin (20 mg/m²) i irinotekan (125 mg/m²)] su imali povećanu incidencu teške dijareje (videti odeljakmogućim neželjenim dejstvima). Stoga primenu leka Vectibix u kombinaciji sa IFL režimom treba izbegavati (videti odeljak posvećen interakcijama Leka sa drugim lekovima).

Vectibix u kombinaciji sa bevacizumabom i drugim hemioterapijskim režimima

U jednoj randomizovanoj, otvorenoj, multicentričnoj studiji u kojoj je učestvovalo 1053 pacijenta procenjivana je efikasnost hemioterapijskih režima koji su se sastojali od bevacizumaba i oksaliplatina ili irinotekan u kombinaciji sa ili bez primene leka Vectibix kao prve linije terapije metastatskog kolorektalnog karcinoma.

Primećen je kraći period preživljavanja bez progresije bolesti i povećan broj smrtnih slučajeva kod pacijenata koji su primali lek Vectibix u kombinaciji sa bevacizumabom i hemioterapijom. Tokom primene ove kombinacije lekova primećena je i veća učestalost plućne embolije, infekcija (uglavnom dermatoloških), dijareje, poremećaja elektrolita, mučnine, povraćanja i dehidratacije takođe je primećena u grupi pacijenata koji su primali Vectibix u kombinaciji sa bevacizumabom i hemioterapijom. Dodatna analiza podataka o efikasnosti dobijenih na osnovu statusa KRAS gena nije uspela da identifikuje grupu pacijenata koji su imali koristi od kombinovane terapije lekom Vectibix sa hemioterapijom baziranom na oksaliplatinu ili irinotekanu i bevacizumabu. Primećen je trend kraćeg preživljavanja kod primene leka Vectibix u kohortnoj grupi pacijenata s divljim tipom KRAS gena koji su primali bevacizumab i oksaliplatin, i primećen je trend kraćeg preživljavanja kod primene leka Vectibix u kohortnoj grupi pacijenata koji su primali irinotekan i bevacizumab bez obzira na mutacioni status KRAS gena. Stoga lek Vectibix ne treba primenjivati u kombinaciji sa hemioterapijom koja sadrži bevacizumab (videti odeljak posvećen interakcijama sa drugim lekovima).

Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom zasnovanom na oksaliplatinu kod pacijenata sa mCRC sa mutiranim

RAS genom ili kod kojih RAS status tumora nije poznat

Kombinacija leka Vectibix sa hemioterapijom koja sadrži oksaliplatin je kontraindikovana kod pacijenata sa metastatskim kolorektalnim karcinomom sa mutiranim RAS genom i kod pacijenata kod kojih RAS status mCRC nije poznat (videti odeljak posvećen kontraindikacijama).

U primarnoj analizi studije (n = 1183, 656 pacijenata sa divljim tipom KRAS (ekson 2) gena i 440 pacijenata sa mutiranim KRAS tumorima) koja je ispitivala panitumumab u kombinaciji sa infuzionim rastvorima 5- fluorouracila, leukovorina i oksaliplatina (FOLFOX) u odnosu na sam FOLFOX (infuzioni rastvori 5- fluorouracila, leukovorina i oksaliplatina bez panitumumaba) kao prvu liniju terapije mCRC, uočeno je kraće preživljavanje bez progresije bolesti (PFS) i kraće ukupno preživljavanje (OS) kod pacijenata sa mutiranim KRAS tumorima koji su primali panitumumab u kombinaciji sa FOLFOX (n = 221) u odnosu na pacijente koji su dobijali samo FOLFOX (n = 219).

U prethodno definisanoj retrospektivnoj analizi sprovedenoj na 641 od ukupno 656 pacijenata sa divljim tipom KRAS tumora (ekson 2) otkrivene su dodatne RAS mutacije (KRAS [eksoni 3 i 4] ili NRAS [eksoni 2, 3, 4] kod 16% (n=108) pacijenata. Kod pacijenata sa mutiranim RAS tumorima koji su primali panitumumab u kombinaciji sa FOLFOX (n=51) uočeno je kraće preživljavanje bez progresije bolesti PFS i kraće ukupno preživljavanje OS u poređenju sa pacijentima koji su primali samo FOLFOX (n=57).

RAS mutacioni status treba odrediti pomoću validirane test metode u odgovarajućoj laboratoriji (videti odeljak posvećen doziranju kod odraslih). Ukoliko se Vectibix koristi u kombinaciji sa FOLFOX preporuka je da se mutacioni status odredi u laboratoriji koja je učesnik RAS External Quality Assurance programme ili status divljeg tipa tumora potvrdi ponovljenim testom.

Okularna toksičnost

Retko su prijavljeni teški slučajevi keratitisa i ulcerativnog keratitisa u post-marketinškom periodu. Pacijenti kod kojih se jave znaci ili simptomi koji ukazuju na keratitis, kao što su akutno ili pogoršano stanje: zapaljenja očiju, lakrimacija, blaga osetljivost na svetlo, zamućen vid, bol u oku i/ili crvenilo očiju, treba odmah uputiti specijalisti oftalmologu.

Ukoliko se potvrdi dijagnoza ulcerativnog keratitisa, treba prekinuti ili potpuno obustaviti lečenje lekom Vectibix. Ukoliko se potvrdi dijagnoza keratitisa, treba pažljivo razmotriti koristi i rizike lečenja.

Vectibix treba koristiti sa oprezom kod pacijenata sa anamnezom keratitisa, ulcerativnog keratitisa ili teške suvoće očiju. Korišćenje kontaktnih sočiva takođe predstavlja faktor rizika za nastanak keratitisa i ulceracija.

Pacijenti sa ECOG 2 Performance statusom (opštim stanjem pacijenta merenim ECOG skalom) lečeni lekom Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom

Kod pacijenata sa ECOG 2 Performance statusom, preporučuje se procena koristi i rizika pre započinjanja primene leka Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom za lečenje mCRC. Kod pacijenata sa ECOG 2 Performance statusom, nije zabeležen pozitivan odnos koristi i rizika.

Stariji pacijenti

Nije primećena ukupna razlika u bezbednosti i efikasnosti kod starijih pacijenata (≥ 65 godina) lečenih lekom Vectibix u obliku monoterapije. Međutim, prijavljen je veći broj teških neželjenih reakcija kod starijih pacijenata lečenih lekom Vectibix u kombinaciji sa FOLFIRI ili FOLFOX hemioterapijom u poređenju sa primenom same hemioterapije -videti odeljak posvećen neželjenim dejstvima.

Druge mere opreza

Ovaj lek sadrži 0,150 mmoL natrijuma (što je ekvivalentno 3,45 mg natrijuma) po 1 mL koncentrata. Ovu informaciju treba uzeti u obzir kod pacijenata koji su na dijeti sa kontrolisanim unosom natrijuma.

Podaci iz studije interakcije leka Vectibix i irinotekana kod pacijenata sa mCRC ukazuju na to da se farmakokinetika irinotekana i njegovog aktivnog metabolita, SN-38, ne menja pri istovremenoj primeni ova dva leka. Rezultati poređenja u „cross-over“ studiji ukazuju na to da terapijski režimi koji sadrže irinotekan (IFL ili FOLFIRI) nemaju uticaj na farmakokinetiku panitumumaba.

Vectibix ne treba primenjivati u kombinaciji sa IFL hemioterapijom ili hemioterapijom koja sadrži bevacizumab. Kod primene panitumumaba u kombinaciji sa IFL hemioterapijom primećena je povećana incidenca teške dijareje (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza), a povećana toksičnost i broj smrtnih slučajeva primećeni su kad je panitumumab bio kombinovan sa bevacizumabom i hemioterapijom (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Vectibix ne treba primenjivati u kombinaciji sa hemioterapijom koja sadrži oksaliplatin kod pacijenata sa metastatskim kolorektalnim karcinomom sa mutiranim RAS genom kao i kod pacijenata kod kojih status RAS gena nije poznat. Kraće preživljavanje bez progresije bolesti i kraće ukupno preživljavanje uočeni su u kliničkoj studiji kod pacijenata sa mutiranim RAS tumorima koji su primali panitumumab u kombinaciji sa FOLFOX (videti  odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Trudnoća

Nema adekvatnih podataka o primeni leka Vectibix kod trudnica. Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost. Potencijalni rizik kod ljudi nije poznat. Receptor epidermalnog faktora rasta (EGFR) je uključen u kontrolu prenatalnog razvoja i može biti od presudnog značaja za normalnu organogenezu, proliferaciju i diferencijaciju embriona koji se razvija. Iz navedenih razloga, postoji mogućnost da Vectibix izazove fetalno oštećenje kada ga koriste trudnice.

Poznato je da humani IgG prolazi kroz placentu, tako da panitumumab može da se prenese sa majke na fetus. Ženama u fertilnom (reproduktivnem) periodu se savetuje da tokom primene leka Vectibix kao i 2 meseca nakon primene poslednje doze koriste adekvatna sredstva kontracepcije. Ukoliko se Vectibix primenjuje tokom trudnoće ili ukoliko pacijentkinja tokom terapije ostane u drugom stanju, treba joj objasniti koji su potencijalni rizici od gubitka trudnoće kao i potencijalni štetni uticaji na razvoj fetusa.

Ženama koje ostanu u drugom stanju tokom primene leka Vectibix, treba preporučiti da se uključe u Amgen-ov program praćenja trudnica.

Dojenje

Nije poznato da li se panitumumab izlučuje u mleko. Budući da se humani IgG izlučuje u mleko, moguće je da je slučaj isti i sa panitumumabom. Nije poznato kolika je mogućnost apsorpcije i štetnog uticaja na odojče nakon gutanja ove supstance. Preporučuje sa da se dojenje obustavi tokom terapije i 2 meseca nakon primene poslednje doze.

Ženama koje doje tokom primene leka Vectibix treba preporučiti da se uključe u Amgen-ov program praćenja dojilja.

Fertilitet

Studije na životinjama su pokazale reverzibilan efekat na menstrualni ciklus i smanjenu plodnost kod ženki majmuna. Panitumumab može da utiče na mogućnost žena da zatrudne.

Ukoliko pacijent oseti simptome nastale pod uticajem terapije koji utiču na vid i/ili sposobnost koncentracije i pravovremenog reagovanja, savetuje se da ne vozi i ne rukuje mašinama dok ovi simptomi ne prođu.

Lečenje lekom Vectibix treba da se vrši pod nadzorom lekara sa iskustvom u primeni onkološke terapije. Pre započinjanja terapije lekom Vectibix neophodno je dokazati prisustvo divljeg tipa RAS (KRAS i NRAS) gena. Mutacioni status treba odrediti u odgovarajućoj laboratoriji primenom validirane test metode za detekciju mutacija KRAS gena (eksoni 2, 3 i 4) i NRAS gena (eksoni 2, 3 i 4).

Doziranje

Preporučena doza leka Vectibix iznosi 6 mg/kg telesne mase i primenjuje se jednom u dve nedelje. Pre primene infuzije lek Vectibix mora biti rastvoren sa 9 mg/mL ( 0,9% ) natrijum-hlorida,u rastvoru za injekciju do dobijanja konačne koncentracije koja ne treba da bude veća od 10 mg/mL.

U slučaju da se jave teške dermatološke reakcije (≥ 3 stepen), može biti neophodno prilagođavanje doze leka Vectibix (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Posebne populacije:

Bezbednost i efikasnost leka Vectibix nisu ispitivane kod pacijenata sa oštećenjem bubrega i jetre. Ne postoje klinički podaci koji ukazuju na potrebu prilagođavanja doze kod starijih pacijenata.

Način primene

Vectibix se primenjuje u vidu intravenske infuzije uz pomoć infuzione pumpe sa linijskim filterom promera 0,2 ili 0,22 mikrometra koji slabo vezuje proteine, putem centralnog ili perifernog venskog katetera. Preporučeno vreme primene infuzije iznosi približno 60 minuta. Ukoliko pacijent dobro podnese prvu infuziju, naredne infuzije se mogu primeniti u trajanju od 30 do 60 minuta. Doze veće od 1000 mg treba primenjivati tokom 90 minuta.

Infuzione linije treba isprati natrijum-hloridom pre i posle primene leka Vectibix da bi se izbeglo mešanje sa drugim lekovima ili intravenskim rastvorima.

U slučaju pojave reakcija povezanih sa primenom infuzije, treba smanjiti brzinu primene infuzije leka Vectibix (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Vectibix se ne sme primenjivati u vidu intravenske bolus injekcije ili brzom intravenskom primenom.

Nema relevantnih podataka o primeni leka Vectibix u pedijatrijskoj populaciji u indikaciji lečenja kolorektalnog karcinoma.

U kliničkim studijama su testirane doze do 9mg/kg. Postoje izveštaji o predoziranju dozama oko 2 puta većim od preporučenih terapijskih doza (12 mg/kg). Neželjene reakcije koje su primećene obuhvataju toksičnost kože, dijareju, dehidrataciju i umor i u skladu su sa bezbednosnim profilom pri primeni preporučene doze.

Sažetak bezbednosnog profila

Na osnovu analize svih mCRC kliničkih ispitivanja pacijenata koji su primali lek Vectibix u obliku monoterapije i u kombinaciji sa hemioterapijom (n=2588), najčešće prijavljene neželjene reakcije su bile reakcije na koži koje su se javljale kod oko 93% pacijenata. Ove reakcije su povezane sa farmakološkim efektima leka Vectibix i uglavnom su blage ili umerene dok je 25% teških (3. stepena NCI-CTC) i < 1% životno ugrožavajućih (4. stepena NCI-CTC). Detalje o kliničkom lečenju reakcija na koži, uključujući i preporuke o menjanju doze, videti u odeljku posvećenom posebnim merama opreza.

Veoma često su prijavljene neželjene reakcije koje se javljaju kod ≥20% pacijenata su bili gastrointestinalni poremećaji (dijareja (50%), mučnina (41%), povraćanje (27%), konstipacija (23%) i bol u abdomenu (23%)); opšti poremećaji (umor (37%), pireksija (20%)); poremećaji metabolizma i ishrane (anoreksija (27%)), infekcije i infestacije (paronihija (20%)); i poremećaji kože i potkožnog tkiva (osip (45%), akneiformni dermatitis (39%), pruritus (35%), eritem (30%) i suvoća kože (22%)).

Tabelarni prikaz neželjenih reakcija

Podaci u tabeli ispod opisuju neželjene reakcije koje su prijavljene u kliničkim studijama kod pacijenata sa mCRC koji su primali panitumumab u obliku monoterapije ili u kombinaciji sa hemioterapijom (n= 2588), kao i tokom spontanog prijavljivanja. U okviru svake grupe neželjene reakcije su predstavljene od teških do blagih.

1 Videti odeljak ”Opis odabranih neželjenih reakcija“ dole.

2 Osip podrazumeva uobičajene termine vezane za toksičnost kože, eksfolijacija (ljušćenje) kože, eksfolijativni osip, papularni osip, osip praćen svrabom, eritematozni osip, generalizovani osip, makularni osip, makulo-papularni osip, lezije na koži

3 Videti odeljak posvećen posebnim merama opreza: Komplikacije na plućima

*Na osnovu raspoloživih podataka nije moguće utvrditi učestalost pojave

Bezbednosni profil leka Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom se sastoji od prijavljenih neželjenih reakcija na Vectibix (u vidu monoterapije) i toksičnosti osnovnog hemioterapijskog režima. Nisu prijavljene nove toksičnosti ili pogoršanje prethodnih toksičnosti izvan očekivanih dodatnih efekata. Reakcije na koži su bile najčešće prijavljene neželjene reakcije kod pacijenata koji su primali panitumumab u kombinaciji sa hemioterapijom. Druge vrste toksičnosti koje su primećene sa povećanom učestalošću, a koje se odnose na monoterapiju su uključivale hipomagnezijemiju, dijareju i stomatitis. Ove toksičnosti retko dovode do prekida terapije lekom Vectibix ili hemioterapije.

Opis odabranih neželjenih reakcija

Gastrointestinalni poremećaji

Kada je prijavljena, dijareja je uglavnom bila blaga ili umerena. Prijavljena je teška dijareja (NCI-CTC stepen 3 i 4 ) kod 2% pacijenata lečenih lekom Vectibix u monoterapiji a kod 17% pacijenata lečenih kombinacijom Vectibix i hemioterapije.

Bilo je izveštaja o akutnoj insuficijenciji bubrega kod pacijenata kod kojih je prijavljena dijareja i dehidratacija (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Reakcije povezane sa primenom infuzije

Reakcije povezane sa primenom infuzije (koje se javljaju 24 sata nakon infuzije), koje mogu imati simptome kao što su drhtavica, temperatura ili dispneja, su prijavljene u mCRC kliničkim studijama (n=2588) tokom monoterapije i u kombinaciji kod oko 4% pacijenata koji su primali lek Vectibix, od kojih je <1% bilo teško (NCI-CTC stepen 3. i 4.).

U jednoj kliničkoj studiji došlo je do pojave fatalnog angioedema kod jednog pacijenta sa rekurentnim i metastatskim karcinomom skvamoznih ćelija glave i vrata koji je lečen lekom Vectibix. Ovaj fatalni događaj se desio nakon ponovnog izlaganja leku nakon prethodne epizode angioedema; obe epizode su se dogodile nakon više od 24 sata od primene leka (videti odeljke posvećene kontraindikacijma i posebnim merama opreza). U postmarketinškom istraživanju su prijavljene reakcije preosetljivosti koje se javljaju više od 24 sata nakon primene infuzije.

Više o kliničkom lečenju reakcija nastalih usled primene infuzije, videti odeljak posvećen posebnim merama opreza.

Poremećaji kože i potkožnog tkiva

Osip na koži se najčešće javljao na licu, grudima i leđima ali se može proširiti i na ekstremitete. Nakon razvoja teških reakcija na koži i potkožnom tkivu, prijavljene su i infekcijske komplikacije uključujući i sepsu, koja je u retkim slučajevima dovela do fatalnog ishoda, celulitis i stvaranje lokalnih apscesa koji su zahtevali intervenciju ili drenažu. Srednje vreme do pojave prvog simptoma dermatološke reakcije bilo je 10 dana, a prosečno vreme do povlačenja simptoma nakon poslednje doze leka Vectibixa je bilo 28 dana.

Paronihijalno zapaljenje se dovodi u vezu sa oticanjem lateralnih ivica nokta na rukama i nogama.

Dermatološke reakcije (uključujući reakcije na noktima), koje su primećene kod pacijenata koji su primali Vectibix ili druge EGFR inhibitore, su povezane sa farmakološkim efektima terapije.

U svim kliničkim studijama, reakcije na koži su se javile kod 93% pacijenata koji su primali Vectibix u obliku monoterapije ili u kombinaciji sa hemioterapijom (n= 2588). Ovi slučajevi su uglavnom podrazumevali osip i akneiformni dermatitis i najčešće su bili blagog ili umerenog karaktera. Teške (NCI-CTC stepen 3) reakcije na koži su prijavljene kod 34% a životno ugrožavajuće (NCI-CTC stepen 4) reakcije ne koži kod <1% pacijenata koji su primali lek Vectibix u kombinaciji sa hemioterapijom (n=1536). Životno ugrožavajuće i fatalne komplikacije infekcija uključujući nekrotizirajući fasciitis i sepsu primećeni su kod pacijenata koji su bili na terapiji lekom Vectibix (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Kliničko lečenje dermatoloških reakcija, uključujući i preporuke o menjaju doze dati su u poglavlju posvećenom posebnim merama opreza.

U post marketinškom period su prijavljeni retki slučajevi nekroze kože, Stevens-Johnsonovog sindorma i toksične epidermalne nekrolize (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Okularna toksičnost

Primećeni su slučajevi keratitisa koji nisu teški kod 0,2 do 0,7 % pacijenata u kliničkim ispitivanjima. U post- marketinškom periodu su retko prijavljeni slučajevi teškog keratitisa i ulcerativnog keratitisa (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza).

Druge posebne populacije

Nije primećena ukupna razlika u bezbednosti i efikasnosti kod starijih pacijenata (≥ 65 godina) lečenih lekom Vectibix u obliku monoterapije. Međutim, prijavljen je veći broj teških neželjenih reakcija kod starijih pacijenata lečenih lekom Vectibix u kombinaciji sa FOLFIRI (45% u odnosu na 37%) ili FOLFOX (52% u odnosu na 37%) hemioterapijom u poređenju sa primenom same hemioterapije (videti odeljak posvećen posebnim merama opreza). Najveće povećanje zabeleženo je kod pojave dijareje kod pacijenata lečenih lekom Vectibix u kombinaciji sa FOLFOX ili FOLFIRI, i dehidratacija i plućna embolija kod pacijenata lečenih kombinacijom Vectibixa i FOLFIRI režimom.

Bezbednost leka Vectibix nije proučavana kod pacijenata sa oslabljenom funkcijom bubrega ili jetre. 

Prijavljivanje neželjenih reakcija 

Prijavljivanje sumnji na neželjene reakcije posle dobijanja dozvole za lek je važno. Time se omogućava kontinuirano praćenje odnosa koristi i rizika leka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na neželjene reakcije na ovaj lek Agenciji za lekove i medicinska sredstva Srbije (ALIMS).