Zvuci koji izluđuju: Novi uvidi u povezanost mizofonije i psihičkih poremećaja

Istraživanja otkrivaju da su iritantni zvuci poput mljackanja i disanja povezani sa anksioznošću, depresijom i posttraumatskim stresnim poremećajem

Mizofonija je stanje koje izaziva intenzivnu nelagodnost ili čak bes kod ljudi kada čuju određene zvuke poput mljackanja, disanja, hrkanja ili srkanja. Dok se većina ljudi može povezati sa osećajem nelagodnosti kada neko grebe nokte o tablu, osobe sa mizofonijom imaju podjednako intenzivne reakcije na svakodnevne zvuke.

Nedavna istraživanja pokazuju da je mizofonija češća nego što se ranije mislilo. Istraživanje iz Evrope sugeriše da ovo stanje deli genetske veze sa anksioznošću, depresijom i posttraumatskim stresnim poremećajem (PTSP).

Psihijatar sa Univerziteta u Amsterdamu, Dirk Smit, i njegov tim analizirali su genetske podatke iz baza kao što su UK Biobank i 23andMe. Otkrili su da su ljudi koji su se sami identifikovali kao osobe sa mizofonijom imali veću verovatnoću da poseduju gene povezane sa psihijatrijskim poremećajima i tinitusom.

Uticaj mikrobioma na mentalno zdravlje: Tajna veza između creva i mozga

Tinitus je stanje koje izaziva konstantno, neprijatno zujanje u ušima, a osobe koje pate od tinitusa takođe češće ispoljavaju simptome depresije i anksioznosti. Smit je izjavio da postoji i genetska povezanost između mizofonije i PTSP-a, što može ukazivati na to da oba poremećaja dele slične neurobiološke mehanizme. To bi moglo značiti da bi tretmani za PTSP mogli biti korisni i za lečenje mizofonije.

Međutim, to ne znači da mizofonija i drugi poremećaji nužno imaju iste uzročnike. Smit i njegov tim su otkrili da osobe sa mizofonijom često zadržavaju svoje neprijatne emocije unutra, što je povezano sa osobinama ličnosti poput zabrinutosti, osećaja krivice, usamljenosti i neuroticizma.

Čitanje - lek za dušu i um

Reakcije na zvukove koji izazivaju mizofoniju mogu varirati od iritacije do besa, a kod nekih ljudi nelagodnost može ozbiljno narušiti kvalitet svakodnevnog života. Istraživači su takođe primetili da osobe sa poremećajem iz spektra autizma (ASD) imaju manju verovatnoću da razviju mizofoniju, što je bilo iznenađujuće, s obzirom na njihovu smanjenu toleranciju prema zvucima.

Smit i njegov tim ističu da su njihovi podaci uglavnom evropskog porekla, pa slični rezultati možda neće biti prisutni u drugim populacijama. Takođe, mizofonija nije bila medicinski dijagnostikovana u njihovim uzorcima, već su se podaci oslanjali na samoprijavljivanje, što bi moglo uticati na rezultate.

Istraživanje je objavljeno u časopisu Frontiers in Neuroscience.